اندر حکایت ماشین سواری

سلام

نمیدونم چطور میشه که ما پسرها از همون ساعات اولیه تولد عاشق ماشین میشیم ،البته دوست داریم اگه تو ماشین هستم خودمون رانندگی کنیم دیگه حداقلش اینه که اگه اجازه رانندگی بهمون نمیدن فقط روی پاشون بشینیم و اگه بازم نه بگن ،به دست زدن وچرخوندن فرمان یه ماشین خاموش هم راضی هستیم(سطح پایین توقع رو دارید؟)  بنده هم از اون دست کوچولوهای نازی هستم که حتی برای یه لحظه هم تو خیابون نذاشتن رو پاشون بشینم(منظورم بابا و مامانم هستند)ومجبورم روی صندلی مخصوص خودم بشینم .منم گاهی واسه تلافی آینه ماشین رو کج می کنم .اما جدیدا ارتقا مقام پیدا کردم و بابا جونم زمان زدن ماشین توی پارکینگ منو روی پاش میگذاره و بنده هم با خوشحالی هرچه بیشتر میگم ترمز دستی پایین،گاز بده بیشتر،وبعد هم با چرخوندن فرمان اتومبیل خودم رو راضی میکنم.و اینکه توی خیابون از دیدن لودر،تراکتور،جرثقیل و ماشینهایی از این دست خیلی خیلی ذوق میکنم.ودوست دارم هر شب توی پارک سوار ماشین برقی بشم(لطفا به علایق بنده بیشتر توجه کنید)

                  محل پارک وسایل نقلیه من

                راننده پایه یک  هم هستم با اجازتون

                  تمرین تا نیمه های شب واسه گرفتن گواهی نامه

         تو زندگیم از این فیله هم خیلی خوشم میاد

       سوار بر هر چیزی حتی فرغون هم لذت بخشه

                      بدون شرح!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!